Lata 40 ubiegłego wieku. Marian Chace, właścicielka szkoły tańca w Waszyngtonie spostrzegła, iż ćwiczenia ruchowe mają bardzo pozytywne działanie na ich uczestników. Jej opinię podzielają lekarze z miejscowej placówki psychiatrycznej, którzy następnie zapraszają ją do przeprowadzenia pierwszej terapii z pacjentami. Tak powstaje DMT – „dance and movement therapy””. Niekonwencjonalna forma terapii szybko zyskuje coraz większą popularność, a w latach 70 jest już ona rozpowszechniona w większości krajów zachodnich. W dzisiejszych czasach z dobrodziejstw tej metody mogą korzystać też polscy pacjenci.
Terapia tańcem i ruchem – na czym polega?
Terapia tańcem wykorzystuje to, co w tej aktywności działa pozytywnie na psychikę. Ekspresja ruchowa, rytm i zabawa – te właśnie procesy pod kierunkiem empatycznego i doświadczonego terapeuty pomogą pacjentowi poznać swoje emocje, zmienić destruktywne zachowania czy procesy percepcyjne. Pozytywne skutki psychoterapii tańcem wynikają z tego, iż ludzkie ciało i psychika tworzą integralną całość, oddziałując na siebie nawzajem. Podczas zajęć terapii ruchem wykorzystuje się świadomość postawy, gestu i oddechu oraz taniec spontaniczny (w tym improwizowany).
Komu zaleca się psychoterapię tańcem i ruchem?
Terapia tańcem korzystnie wpływa na psychikę, łagodząc wiele trudnych stanów emocjonalnych. Może być wykorzystana w redukowaniu stresu, w radzeniu sobie z żałobą i w sytuacjach intensywnego napięcia lub nadpobudliwości. Terapia ruchem przynosi dobre efekty również w leczeniu zaburzeń odżywiania (takich jak bulimia) oraz schorzeń depresyjnych i nerwicowych. Ponadto, stosuje się ją pomocniczo w terapii pacjentów trudnościami ruchowymi, z lekkimi upośledzeniami lub pacjentów onkologicznych.
